Zrobiliśmy nasz pierwszy kurs online! Zapraszamy do kursu: Wykres Gantta w Excelu - https://www.subscribepage.io/gantwexcelu

Scrum, według jego twórców Kena Schwabera i Jeffa Sutherlanda, to ramy procesu ułatwiającego produktywne i kreatywne wytwarzanie produktu o możliwie najwyższej jakości. Jest to metodyka należąca do nurtu Agile. Pierwsze wzmianki o Scrumie pochodzą z roku 1986, w którym przedstawione zostały ogólne założenia tej metodyki. Ken Schwaber formalnie opisał ją dopiero w 1995 roku.

Krótki, ale wystarczający opis Scruma można znaleźć w Przewodniku po Scrumie. Został on ostatnio (lipiec 2016) trochę zaktualizowany. Ma zaledwie 18 stron, które wystarczają, aby zrozumieć, na czym SCRUM polega. Problemem nie jest jednak zrozumienie Scruma, lecz opanowanie go. Powstało wiele książek, poradników, wykładów i prezentacji, które mają na celu ułatwienie tego zadania. Plotka głosi, że obecnie wszyscy tworzą w Scrumie, niestety w Scrumie, który jest tylko z nazwy… W tym poście nie znajdziesz złotych zasad jak wdrożyć Scruma. Jest tutaj wyłącznie krótkie wprowadzenie do tej metodyki.

Nazwa Scrum pochodzi ze sportu rugby, która w języku polskim znana jest jako młyn. Sytuację tę przedstawia nagłówkowy obrazek. Zawodnicy pochylają się, łapią nawzajem i tworzą jedną całość, aby razem przepychać się z przeciwną drużyną. Analogię tę po raz pierwszy wykorzystali Japończycy opisując procesy produkcyjne w firmach Canon, Epson, Fuji Xerox, Hewlett-Packard, Honda i 3M.

W skrócie Scrum to ogólne sposoby postępowania mające na celu odkrycie nieefektywności w zarządzaniu i produkcji, a następnie ich doskonalenie. Składa się on z kilku elementów: zespołów scrumowych, ról, zdarzeń, artefaktów i reguł. Metodyka opiera się na dostarczaniu coraz lepszego produktu, angażowaniu użytkowników w etapie tworzenia produktu oraz samoorganizacji zespołów wytwórczych.

Jak pisałem wyżej, Scrum to ramy procesu, ogólne sposoby, co sprawia, że konkretne implementacje Scruma są różne, wręcz bardzo różne. Zależą one od konkretnej firmy, projektu, środowiska oraz ludzi, którzy tam są. Metodyka oparta jest na iteracyjnym tworzeniu produktu oraz poprawianiu procesu jego produkcji. Stąd Scruma określa się jako empiryczną kontrolę procesu (empiryzm to pogląd, gdzie wiedza wynika z doświadczenia). Podejście iteracyjne i przyrostowe ma na celu zwiększenie przewidywalności i lepszego kontrolowania ryzyka. Wynika to, chociażby z tego, że iteracje są stosunkowo krótkie (maksymalnie 1 miesiąc) oraz w miarę możliwości jak najbardziej odseparowują zespół od otoczenia w celu zminimalizowania ilości zmian. Zmiany oczywiście istnieją, lecz są one w większości zamrażane (dla zespołu wytwórczego) do końca sprintu i rozważane dopiero przy planowaniu kolejnej iteracji.

Scrum opiera się na trzech filarach:

przejrzystość — wszystkie reguły muszą być jasno zdefiniowane i wszystkim znane. Każdy musi rozumieć najważniejsze elementy tak samo, np. wiedzieć co oznacza, że produkt jest wykonany
inspekcja — częstej inspekcji podejmowane są artefakty i postępy. Inspekcja nie może jednak być zbyt częsta, aby nie utrudniać prac
adaptacja — wszelkie wykryte odstępstwa muszą być korygowane na bieżąco.

Podczas produkcji zbierane są informacje, co działa dobrze, a co działa źle. Nie można jednak wprowadzać zmian za każdym razem, gdy odkryto problemy (w procesie produkcji). Przewidziano kilka momentów na ich wprowadzenia: